(Θα ακολουθήσει η αφήγηση μιας μικρής ιστορίας! Αν βαριέσαι να διαβάζεις και θέλεις να δεις το DIY στα γρήγορα, κατέβα απευθείας στις φωτογραφίες όπου υπάρχει και η επεξήγηση της κατασκευής!)

                                                                         *


Η ιδέα γεννήθηκε με την αναγκαιότητα γενικής του δωματίου. Το δωμάτιο έπρεπε να καθαριστεί εκτενώς και σχολαστικά. Το επόμενο διάστημα και για αρκετό καιρό θα έλειπα για επαγγελματικές υποχρεώσεις, έτσι έπρεπε να εκμεταλλευτώ το κενό μου διάστημα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Βγήκαν χαλιά, τινάχθηκαν, πλύθηκαν, καλοκαιρινά ρούχα ξεκίνησαν να μπαίνουν στα συρτάρια και τα χειμωνιάτικα παρέδωσαν όπλα, όπου αρχές Οκτώβρη αν όλα καλά, θα επιστρέψουν δυναμικά να γίνουν ξανά τα guest star του χειμώνα!
Το Άζαξ συντροφιά με το πανί πήραν φωτιά! Και δώσε και χρούστου και γυάλισμα το κεφαλάρι του κρεβατιού και σχολαστικό καθάρισμα το γραφείο. Και ξανά δώστου καθάρισμα τη ντουλάπα και τα κομοδίνα αλλά ξάφνου το Άζαξ με το πανί σταμάτησαν! Ωπ! Τι σκάλωμα ήταν αυτό;! Θολό τοπίο σχηματίστηκε μπρος στις κόρες των ματιών μου! Τα δάχτυλα κοκάλωσαν! Οι δύο συρταριέρες μου και η παπουτσοθήκη βρίσκονταν σε εμπόλεμη κατάσταση!
Τα προϊόντα περιποίησης μαλλιών και σώματος απλωμένα, σαν τον σπίτι τους ένα πράμα, ξεδιάντροπα σχεδόν, πάνω στην συρταριέρα!
«Τι χάλι είναι αυτό Θεοί του σύμπαντος;», αναφώνησα!
Τι γενική θα μπορούσα να κάνω ή που θα έλεγα πως κάνω γενική δωματίου με αυτό γκρεμισμένο τοπίο να πλανάται γύρω μου;
Αυτόματα το μάτι μου γύρισε στην παπουτσοθήκη όπου πάνω της είχα αραγμένα όλα μου τα καλλυντικά και προϊόντα προσώπου. Απελπισία!

Μεγάλες ρυτίδες σχηματίστηκαν στη μέση του μετώπου μου και οι άκρες των χειλιών μου έφτασαν στο πάτωμα... Καμπούριασα τους ώμους μου κι έκατσα στην άκρη του κρεβατιού με το Άζαξ και το πανί στο χέρι για να συνέλθω. Αν τα άφηνα σε αυτό το χάλι, θα έπρεπε να τα σηκώωωνω όλα, να ξεσκονίζω, να τα ξαναβάζω και φτου ξανά όταν θα ήθελε πάλι ξεσκόνισμα. Τι αυτοσαδομαζοχιστική διαδικασία θα ήταν αυτή; Μία παράνοια! Το ζήτημα είχε πάρει τεράστιες διαστάσεις! Ήτο πλέον σοβαρό!
«Που πας μωρή ανεπρόκοπη που μου θες και γενική! Δες πως έχεις τα πράγματα σου ακαμάτρα, έτσι κάνουν οι νοικοκυρέμενες μεγαλοκοπέλες;», μίλησε η devil-Κατ απ' την άλλη άκρη του μυαλού μου! Άλλα κοίτα να δεις που η ρουφιάνα είχε δίκιο! Που πήγαινα η έρημη ξυπόλητη με το πανί και με το Άζαξ στα χέρια, μου λες;

Δεν άφησα όμως να με πτοήσουν και να με ρίξουν κάτω τα πυρά και οι βωμολοχίες που δεχόμουν αλύπητα εδώ και ώρα μέσα στο κεφάλι μου! Άφησα το Άζαξ και το πανί πάνω στο γραφείο και με περίσσια χάρη πήγα στην κουζίνα. Έφτιαξα την σκέτη φραπεδιά μου, έστριψα το τσιγάρο μου και βγήκα στην αυλή για να ηρεμήσω. Έπρεπε να σκεφτώ εκτενώς το πρόβλημα που είχε προκύψει...

Εκεί που χαοτικές σκέψεις κακοποιούσαν το μυαλό μου κι ο γλυκός μου Γουρ (ο γατούλης μου) τρίβονταν στα πόδια μου γεμίζοντας τρίχες την πιζάμα μου, το μάτι μου έπεσε στην άκρη της αυλής. Τι ξύλινο πράμα ήταν αυτό στο βάθος; Άφησα την φραπεδιά που κρατούσα ώρα στο χέρι -και σχεδόν είχε γίνει κάτουρο- στο τραπέζι και πλησίασα διστακτικά προς το άγνωστο αντικείμενο. Όσο έρχονταν στο οπτικό μου πεδίο, τόσο πιο οικείο γινότανε...
«Ατς! Που ήσουνα εσύ μωρή αρρώστια;;», φώναξα όταν είδα το ξύλινο καφάσι φρούτων μπροστά μου!
Το πρόσωπο μου φωτίστηκε! Το χλωμό κιτρινιασμένο δέρμα του από το άγχος και το πρόβλημα της ακαταστασίας των όλων προϊόντων, είχε γίνει ξανά ροζ πον-πον απ' τη χαρά του!
Άρπαξα το καφάσι, πήγα πίσω στο τραπέζι, έπιασα τον ουροποιημένο φραπέ μου, έβαλα το καφάσι στην απέναντι πλευρά του τραπεζιού κι άναψα τσιγάρο. Είχε έρθει η στιγμή για να κάνω παιχνίδι καλό! Έπρεπε να βρω με πιο τρόπο θα το χρησιμοποιούσα...

Ο Γουρ συνέχισε με ύπουλο αλλά και επιδεικτικό τρόπο να επιζητεί την προσοχή μου τριβόμενος επάνω μου ως γνήσιο αιλουροειδές που είναι. αλλά δεν άφησα να του περάσει. Το μυαλό μου έκανε μακρινές σκέψεις... Ένα αόρατο χέρι ξεκούμπωσε τις φαντασιακές και καλλιτεχνικές ανησυχίες μου, που χρόνια είχα αλλά φρόντισα να καταχωνιάσω καλά στην άκρη.

Το μυαλό δεν άργησε να πάρει στροφές κι ευχαρίστησα τη θεά τύχη που φρόντισε να ξαναφέρει την όρεξη για δημιουργία πίσω στην ζωή μου.
Δεν ακόμα ήξερα τι και πως ακριβώς θα έβγαινε αλλά ήξερα πως ήθελα πολύ να το προσπαθήσω. Και ιδού!

Κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα και η στήλη των DIY.

Αποφάσισα να βάλω τέρμα στον γενικότερο χαμό που επικρατούσε σε όλα μου τα πράγματα, εντός κι εκτός δωματίου και να κάνω κατασκευές με ό,τι υλικά είχα σπίτι, στο σύνολο τουλάχιστον.
Η διάθεση για δημιουργία με είχε πλημμυρίσει και δεν είχα καμία όρεξη να τρέχω για κόλλες, μπογιές, υλικά και τα σχετικά.
Μπορούμε να φτιάξουμε πάρα πολλά πράγματα, χρηστικά πράγματα, με απλά, λίγα και φθηνά υλικά που τα περισσότερα τα έχουμε ήδη σπίτι μας. Και κυριολεκτώ σε αυτό που λέω.
Αφού μπόρεσα εγώ, σίγουρα μπορεί ο καθένας.



Και για να μην νομίζεις πως όλα τα παραπάνω είναι κράμα φαντασίας, θα πω πως η ιστορία που αναφέρθηκε είναι πέρα για πέρα αληθινή κι επειδή μια εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις, θα τις αφήσω να μιλήσουν από μόνες τους...

Πολεμική ατμόσφαιρα!

Σαν πολλά δεν είπα; Πάμε για tutorial?



                                                                             *



Αρχικά όπως αναφέρθηκα παραπάνω, πήρα ένα απλό καφάσι φρούτων που είχε στην άκρη η μητέρα μου και η ίδια το πήρε από μίνι μάρκετ της γειτονιάς.
Διαχειρίσιμο υλικό, μηδέν αξία και το βρίσκεις πανεύκολα.

Η αρχική όψη του καφασιού

Το καλό είναι πως ήταν καιρό αφημένο στον κήπο. Οπότε η υγρασία αλλά κι ο ήλιος το ταλαιπώρησαν κι έγινε εύκολα διαχειρίσιμο. Όχι ότι πριν δεν θα' ταν αλλά ίσως να κόβονταν λιγότερο εύκολα.
Το έκοψα πανεύκολα με ένα μικρό ψαλίδι και στην συνέχεια έτριψα τις σκληρές επιφάνειες με λίμα νυχιών ώστε η κομμένη περιμετρική επιφάνεια του, να γίνει λεία. Αφού δεν είχα γυαλόχαρτο και δεν υπήρχε περίπτωση να βγω απ' το σπίτι για κανένα λόγο, αποφάσισα να αυτοσχεδιάσω. Και πέτυχε!






Τα βασικά υλικά κι εργαλεία μου ήταν τέσσερα. Ένα μικρό ψαλίδι, μία λίμα νυχιών, πλαστική μπογιά και σπρέι σε χρυσό χρώμα.
Τα πέρασα δύο χέρια αν και δεν χρειάζονταν γιατί με την πρώτη περασιά χρώματος είχε ήδη καλυφθεί όλο και καλά το καφάσι.
Σε μία ωρίτσα ήταν πλήρως στεγνά κι έτοιμα για να περάσω τα διακοσμητικά μου. Ήθελα να έχουν κυριολεκτικά καλοκαιρινή διάθεση.

Ό,τι διακοσμητικό έβαλα, το κόλλησα με πιστόλι σιλικόνης.
Για να δώσω τον καλοκαιρινό τόνο που ήθελα, χρησιμοποίησα διακοσμητικές ομπρελίτσες, παπαγάλους, καλαμάκια και χρωματιστές κάρτες.
Στις δύο κάρτες έγραψα «μαλλιά» και στην μία «σώμα», έτσι αυτόματα χώρισα τα καφάσια μου σε κατηγορίες. Στο καθένα θα έβαζα τα αντίστοιχα προϊόντα, ώστε αυτό να με διευκολύνει τόσο στην χρήση, όσο και στην ταξινόμησή τους.
Κατάφερα να τα συμπυκνώσω και να έχω πλήρη ορατότητα σε όλα.

Τα διακοσμητικά που κολλήθηκαν

Το τελικό αποτέλεσμα!

Κι εδώ η όψη τους πάνω στην συρταριέρα.





Το τελικό αποτέλεσμα δείχνει κάπως έτσι!

Finally!

~Extra: Τα αρώματα τα συγκέντρωσα σε ένα πλαστικό πιάτο με φρουτένια σχέδια και τις φουρκέτες σε travel size δοχειάκι κρέμας!

Πέτυχα ακριβώς αυτό που ήθελα. Συγκέντρωση, ορατότητα, άνεση, χρηστικότητα.
Θαρρώ πως καλά τα πήγα!


Στα προσεχώς θα υπάρξει η τακτοποίηση των καλλυντικών πάνω στην παπουτσοθήκη!